OCZY BOGA

Impulsem wyjściowym do projektu było doświadczenie Arystotelesa, który w IV. wieku p.n.e. zaobserwował zjawisko projekcji obrazu w zaciemnionej liśćmi platana przestrzeni. Pierwsza Camera obscura z projektu OCZY BOGA została uszyta właśnie z liści platana. Autorka wybrała formę tetraederu, czterościanu foremnego, aby idee oka opatrzności przenieść w trójwymiar. W ten sposób w stożkach o ścianach w formie trójkąta równobocznego, w najprostrzej możliwej bryle geometrycznej powstały aparaty otworkowe, które wyścielone materiałem światłoczułym są obiektami użytkowymi.

Każde z OCZU BOGA zaopatrzone jest w otwór, który pozwala na nieustanną obserwację otoczenia, rejestrację wszystkich procesów odbywających się w pomieszczeniu. Niektóre z tych aparatów otworkowych zostały zaklejone lub zaszyte na zawsze (jak np. OCZY BOGA ze skóry, z filcu, buy xenical xenical-orlistat.net z liści platana). Główną rolę odgrywa tu nie sam rzutowany obraz, co świadomość jego powstawania, a w centrum uwagi nie stoi zobrazowany świat, lecz sam proces rejestracji. Niezależnie od tego aparaty wyłożone zostały materiałem światłoczułym i rzeczywiście naświetlają obraz. W odróżnieniu do wyżej wymienionych zamkniętych aparatów, OCZY BOGA z lustra, z metalu, z drewna, z papieru oraz z gliny posiadają konstrukcje umożliwiające wymianę kliszy.

Za ich pomocą autorka wykonała naświetlenia (przykładowo Siedem bożych autoportretów). OKO BOGA z siatki drucianej jest symbolicznym aparatem otworkowym, z jednej strony uświadamiającym fakt, iż w każdym miejscu przepływają fale światła mogąc rzutować obraz rzeczywistości na naszej siatkówce, z drugiej zaź ten nieużytkowy „otworek” uzewnętrznia zasadę funkcjonowania pozostałych obiektów.

W bezpośrednim kontakcie z OCZAMI BOGA odbiorca jest motywowany do „patrzenia otworem”. Widz – osaczony przez dziesięć „boskich oczu” – ma świadomość, że jego wizerunek jest rejestrowany, że role pomiędzy wystawionym obiektem, a odbiorcą są odwrócone: to widz staje się obiektem.

Poza doświadczeniem z aparatem otworkowym jako obiektem ekspozycyjnym, na miejscu są tutaj także analogie pomiędzy obserwacją widza przez użyte w projekcie OCZY BOGA z wszechobecnym współczesnym monitoringiem jednostki w przestrzeni miejskiej i w świecie wirtualnym – począwszy od rejestracji danych na portalach społecznościowych typu Facebook, po elektroniczną inwigilację i przechwytywanie danych przez tajne organizacje takie jak NSA. W ten sposób OCZY BOGA pokazują naszą bezradność i bezbronność w stosunku do masowych środków kontroli jednostki i społeczeństwa.